Het is zonnig in Bologna. Mijn man, illustrator, en ik, vertaler Italiaans van onder andere kinderboeken, hebben prima geslapen en heerlijk ontbeten in onze b&b. We besluiten daarom te voet naar de fiera te gaan.
Het is even zoeken, maar na een half uurtje zijn we er: vier megahallen vol stands met kinderboeken, kinderboeken en… kinderboeken.
1200 Exposanten uit de hele wereld zijn deze dagen in Bologna bijeen voor de jaarlijks terugkerende wereldwijd grootste kinderboekenbeurs. Er is ook een tentoonstelling van het werk van tientallen geselecteerde kinderboekenillustrators van vele denkbare nationaliteiten. Die alleen al is de moeite waard om hier te komen. Vandaag vindt ook de prijsuitreiking plaats van de Grant Award Ars in Fabula voor beginnende illustratoren onder de 30 jaar.
Er zijn vier grote hallen met stands van uitgeverijen die hun nieuwe uitgaven en bestsellers presenteren, er zijn een trefpunt voor illustratoren, voor auteurs en voor vertalers, waar lezingen, workshops en rondetafeldiscussies gehouden worden en een ‘digitaal café’ met allerlei informatie over digitaal uitgeven. Mijn man en ik gaan elk onze eigen gang, want we willen veel zien, maar niet hetzelfde. Ik heb intussen hoogrode wangen gekregen. Van de warmte met al die mensen bij elkaar, of van de inspanning om zo veel mooie boeken in me op te willen nemen? Tjonge, wat zou ik hiervan veel boeken willen vertalen! Ik voel me Pinocchio nel Paese della cuccagna, Pinokkio in Luilekkerland. Na twee uur zwerven, kijken, praten en luisteren, tref ik mijn man om te gaan eten en na een korte Italiaanse lunch gaan we weer ieder ons weegs: ik naar het vertalerscafé voor een vertaalworkshop, mijn man naar een discussie over tabletpublishing. In de stand voor vertalers zie ik dat kinderboekvertalers zich kunnen inschrijven in een speciaal ontworpen database, the World Directory of Children’s Book Translators, die in samenwerking met UNESCO is ontwikkeld. Iedereen die minimaal twee kinderboeken heeft vertaald kan zich inschrijven, maar jammer dat men mij niet kan vertellen of de database ook daadwerkelijk wordt geraadpleegd door uitgevers die op zoek zijn naar een vertaler voor een kinderboekvertaling. (Klik hier voor een (kinder)boekvertaler van het NVI.)
Na de interessante workshop over specifieke vertaalproblemen in een kinderboek, ga ik naar de hal met de Nederlandse uitgevers. Uitgevers zijn per land en taalgebied geconcentreerd en je vindt dus zo alle mensen met wie je zou willen spreken bij elkaar. De Bologna Bookfair biedt dan ook een perfect platform om te netwerken. Hoewel er dit jaar voor het eerst ook directe verkoop (van Italiaanse boeken) plaatsvindt aan bezoekers, is de beurs vooral bedoeld om nieuwe titels te presenteren en om te handelen in vertaalrechten. Het is daarom wel handig van tevoren afspraken te maken als je iemand wilt spreken, want iedereen heeft het erg druk.
Na een volle dag van gesprekken met Nederlandse en Italiaanse uitgeverijen, zoek ik mijn man weer op. Ook hij is tevreden over wat hij heeft kunnen doen en zien. We gaan nu lekker eten in Bologna. Dat zit wel goed, want de stad heeft zichzelf onlangs uitgeroepen tot città del cibo, stad van het eten. We zullen morgen ook zeker tortellini en andere Bolognese lekkernijen gaan inslaan in een van de smalle winkelstraatjes, waar je je in de Middeleeuwen waant.
We hebben veel gezien en geleerd, en genoten. Volgend jaar gaan we weer!
*Lees ook mijn blog over de workshop die ik er volgde.
Over de auteur